Dolph Paulsen is heeft de stichting Tekenen voor Kinderen in 2007 opgericht. Na nog een tijd achter de schermen te hebben gewerkt en in het bestuur te hebben gezeten, gaat hij stoppen met het werk voor de stichting. Dolph kijkt terug naar de oprichting van de stichting, naar waar de organisatie nu staat en geeft zijn idee voor de toekomst.
“Ik tekende mijn hele leven al. Als ik ergens op bezoek kwam merkte ik dat kinderen het heel leuk vonden als ik voor ze tekende. Ze mochten dan drie lijnen op papier zetten en dan maakte ik daar een tekening van. Ik heb veel toneelstukken voor kinderen geschreven die ook door mij werden geregisseerd en in Slot Zeist werden opgevoerd. Om de kinderen in de pauze rustig te houden ging ik voor ze tekenen. Dat bleek perfect te werken en het tekenen trok direct de aandacht. Iemand van het Wilhelmina Kinderziekenhuis zag dit en vroeg of ik ook een keer bij hen in het ziekenhuis wilde komen tekenen. Zo begon het. De kinderen en het verplegend personeel waren zo enthousiast dat andere ziekenhuizen mij ook benaderden en reed ik binnen de kortste keren door het hele land. Zo is Tekenen voor Kinderen ontstaan.
Nu wordt er naast de ziekenhuizen ook getekend in revalidatiecentra en medisch kinderdagverblijven. Op een gegeven moment zijn we ook gaan tekenen voor kinderen in diverse AZC’s. Daar zijn kinderen niet ziek. Maar wel net zo dankbaar. Dat ze even kunnen vergeten wat ze allemaal hebben meegemaakt.
De kracht van tekenen
Alles kan getekend worden. Alles wat het kind bedenkt, dat kan! Dat geeft kinderen veel invloed. Zij hebben de leiding, de regie. Zo kunnen ze ontspannen en hun zorgen even vergeten. Als tekenaar maak je de verbinding met het kind en zoekt aansluiting bij de (fantasie)wereld van de kinderen. De kracht van tekenen is dat alles wat je tekent bestaat! De tekening zelf wordt iets blijvends. De kinderen (en de ouders) blijven erover napraten en delen de tekening met anderen. Maar ook voor het zorgpersoneel is de tekening een mooie aanleiding voor een gesprek en afleiding van het ziek-zijn.
Ik hoop dat de stichting over 10 jaar is uitgegroeid tot een professionele organisatie die door steeds meer mensen gekend wordt en dat alle kinderen die het nodig hebben via het tekenen hun eigen gedachten, verbeelding of fantasie kunnen uiten. Ik hoop dat de stichting dan nog steeds aansluit bij de belevingswereld van het kind. Ik zelf zal altijd blijven tekenen zal ik altijd blijven doen. Ik maak bijna dagelijks nog actuele cartoons.
“Alles kan getekend worden. Alles wat het kind bedenkt, dat kan!”
